Lubbi finnur málbein

Á Óskalandi er unnið markvisst að málörvun ungra barna. Eitt af því efni sem við notum er Lubbi finnur málbein

Lubbi er íslenskur fjárhundur. Hann er duglegur við að gelta og þá heyrist „voff – voff – voff“. Lubba langar mikið að læra að tala en þá vandast málið því þá þarf hann að læra öll íslensku málhljóðin. Krakkarnir ætla að hjálpa Lubba við að læra íslensku málhljóðin með söng og ýmsum öðrum skemmtilegum æfingum. Hundum þykir einna best að naga bein og þar er Lubbi engin undantekning. Málhljóðin líta þess vegna út eins og bein. Lubbi nagar beinin með góðri lyst og lærir þannig að tala smátt og smátt.

Í bókinni Lubbi finnur málbein er hvert hljóð táknað með litlum og stórum bókstaf. Hverju málhljóði fylgir tákn sem oft er notað samhliða tákni með tali. Að tengja hljóðið við táknræna hreyfingu auðveldar börnunum að læra táknin og muna þau. Þá eru einnig skemmtilegar vísur og stuttar sögur sem fylgja hverju málhljóði. Í sögunum má finna hljóðið fremst í orði, inni í orði eða aftast í orði. Sögurnar geyma fjölbreyttan orðaforða og hvetja til auðugs málfars. Spurningar í sögulok gefa færi á áhugaverðum samræðum, rökræðum og vangaveltum. Vísurnar eru eftir Þórarin Eldjárn og eru við þekkt lög, t.d. Krummi krunkar úti og Allir krakkar.

Unnið er markvisst með hljóðin í þrívídd, þ.e. sjónskyn, heyrnarskyn og hreyfi- og snertiskyn. Þannig þjálfast börnin í að tileinka sér íslensku málhljóðin og brúa þannig bilið milli stafs og hljóðs sem að lokum leiðir þau á sporið í lestri og ritun.